Wprowadzenie do baroku i jego rozwój.

Wprowadzenie

W Baroku krytyce podlega założenie renesansowego humanizmu. Pojawia się również zwątpienie w umiejętność godzenia ziemskich i wiecznych wartości, w rozsądek w poszukiwaniu szczęścia . ( powrót to średniowiecznego dualizmu). Epoka baroku szuka własnej oceny spraw wiecznych i nowych odpowiedzi na pytanie : "Kim jest człowiek?" .Równolegle ze sferą duchową, barok upodobał sobie sferę materialną, sensualną. Świadomość tego, że życie szybko przemija rodziło chęć skorzystania z rzeczywistości, materialności. To dziwne zestawienie świata materialnego, doczesnego, z nieprzemijającymi wartościami duchowymi, stawiało duchowość na dalekim miejscu za niczym nie skrępowanym żywiołem cielesności.
Na kształtowanie się nurtu barokowego wpłynęła przede wszystkim estetyka manieryzmu (późnorenesansowego kierunku w sztuce. Znaczył on się zmysłowym nastrojem, kompozycjami tajemniczymi i zagadkowymi oraz wyszukaną ozdobnością) oraz nowa chrześcijańska duchowość, pogłębiona doświadczeniami soboru trydenckiego oraz reformacji. Głównymi ośrodkami nurtu barokowego były Włochy oraz Hiszpania. Drugim, równie ważnym prądem ideowo -artystycznym był w XVII w. klasycyzm. Kształtowało go doświadczenie renesansu, praktyka salonów literackich i wreszcie wpływ Akademii Francuskiej - najstarszego francuskiego towarzystwa naukowego(później przekształconego w instytucję państwową), założonego w 1635 roku w Paryżu. Akademia została powołana za panowania Ludwika XIII przez kardynała Richelieu. Intelektualnym ojcem klasycyzmu stał się Rene Descartes znany jako Kartezjusz. Był on racjonalista, możliwości ludzkiego rozumu uznał za nieograniczone, a zasadę cogito ergo sum ( myślę więc jestem ) za podstawę wszelkiego poznania. Na podstawie poglądów Kartezjusza i tradycji antycznych powstała estetyka przekazu klasycystycznego, której wyrazem stała się poetyka normatywna - zbiór postulatów, zadań, reguł określających w danej epoce idealny kształt dzieła literackiego. Literacki klasycyzm to przede wszystkim tragedie Pierre'a Corneille'a i Jeana Racine'a oraz komedie Moliera.